در ابتدا، فقط فایل‌ها و راهی برای نصب و استفاده از آن‌ها روی کامپیوتر نیاز بود. پس از آن توزیع‌های مختلف Linux به مدیریت پکیج‌ها، ابزار‌های بروزرسانی و تنظیمات رابط کاربری گرافیکی مجهز شدند. در لایه زیری پوسته هر توزیع همچنان همگی از هسته Linux استفاده می‌کنند.
هسته Linux چیست؟
Linux هسته یا همان قلب سیستم شما است اما سوال اصلی اینجاست که از چه چیز‌هایی تشکیل شده است؟ هسته رابط نرم‌افزاری برای سخت‌افزار کامپیوتر است. هسته با پردازشگر مرکزی (CPU)، حافظه و دیگر اجزای پشتی نرم‌افزار‌های در حال اجرای کامپیوتر ارتباط برقرار می‌کند. در واقع هسته پایین‌ترین مرحله از اجزای نرم‌افزای سیستم است که البته از اهمیت بسیار بالایی نیز برخوردار است. اهمیت کرنل به قدری بالاست که اگر مشکلی برای آن پیش آید، هر قطعه نرم‌افزاری در حال اجرای روی کامپیوتر نیز دچار مشکل خواهد شد.
هسته Linux، یک هسته‌ی یک پارچه است که همه سرویس‌های اصلی سیستم عامل را درون خود به اجرا می گذارد. مدل جایگزین این هسته، میکرو کرنل است که بسیاری از کار‌ها را فرآیند‌های خارجی انجام می‌دهند و هسته تنها کمی بیشتر از هماهنگی‌ها را انجام می‌دهد.
در حالی که هسته‌های یکپارچه در روزهای ابتدایی که کاربران برای سخت‌افزار خود هسته را Compile انجام می دادند، بسیار خوب عمل می‌کردند اما این روزها ترکیب‌های زیادی از سخت‌افزار‌ها وجود دارد که ساخت آن‌ها به درون یک هسته نتیجه‌ای جز ساخت یک فایل عظیم ندارد.
ماژول های کرنل، برتری Linux
کرنل لینوکس Modular است، به این صورت که عملکرد‌های اصلی در فایل کرنل هستند، در حالی که درایور‌های اختصاری به صورت ماژول‌های جداگانه در مسیر /lib/modules ساخته می‌شوند.
به عنوان مثال، کرنل اوبونتو نسخه ۶۴ بیتی تنها ۵ مگابایت اندازه دارد، در حالی که ۳۷۰۰ ماژول دیگر هستند که می‌توانند بیشتر از ۱۰۰ مگابایت حجم داشته باشند. با توجه به این که تنها بخشی از این ماژول‌ها برای هر دستگاه مورد نیاز است، بنابراین استفاده از همه آن‌ها در کنار کرنل اصلی اشتباه محض است.