نحوه عملکرد سرویس DHCP
برای DHCP Server یک رنج IP مشخص می شود که از این رنج IP برای اختصاص به کلاینت ها استفاده می‌کند. DHCP Server علاوه بر مشخص کردن IP برای کلاینت قادر است IP Gateway ،DNS و … را به کلاینت اعلام کند. برای دریافت IP بین DHCP Client و DHCP Server چهار بسته در و بدل می‌شود.
زمانی که یک کلاینت به شبکه اتصال می‌آید از رنج IP شبکه و DHCP Server بی خبر است یک بسته به عنوان DHCP Discover به آدرس MAC مقصد ffff.ffff.ffff و IP مبدا ۰٫۰٫۰٫۰ و IP مقصد ۲۵۵٫۲۵۵٫۲۵۵٫۲۵۵ به صورت Broadcast روی شبکه میفرستد. DHCP Server با دریافت این بسته به عنوان پاسخ یک بسته به عنوان offer ارسال می کند که حاوی اطلاعات مانند IP ، Default Gateway و … است. DHCP Client با دریافت بسته offer و بررسی اطلاعات آن، به عنوان تایید یک بسته Request ارسال می کند. DHCP Server با دریافت بسته Request به عنوان تأیید این مراحل و اختصاص IP یک بسته Acknowledgement میفرستد و به این ترتیب مراحل اختصاص IP به اتمام میرسد.
معایب و مزایای استفاده از سرویس DHCP
مزایای استفاده از این سرویس عبارت است از: آدرسی دهی به صورت خودکار و سریع انجام می‌پذیرد. برای مکان هایی که کاربران آن افراد ثابتی نیستند بسیار مناسب است. مدیریت سیستم آدرسی دهی و رنج IP آدرس مورد استفاده توسط سرویس DHCP به صورت خودکار انجام می‌شود. احتمال IP Conflict و مختل شدن عملکرد دستگاه ها بسیار کم است. در صورت نیاز به تغییر در سیستم آدرس دهی این تغییرات به سادگی انجام می‌گیرد.
معایب استفاده از این سرویس نیز عبارت است از: نیاز به نگه داری دارد. دستگاه‌ها، IP مشخصی ندارند در نتیجه کنترل آنها مشکل است. امکان حمله DHCP Spoofing برای این سرویس وجود دارد. برای راه اندازی نیاز به یک DHCP Server داریم در صورتی که تجهیزات موجود در شبکه این را قابلیت نداشته باشند باید یک دستگاه به این منظور تهیه شود. برای همه تجهیزات مثل سرورها نمی‌شود از DHCP به عنوان سرویس آی پی دهنده استفاده کرد.
