در این قسمت لازم است سرویس DNS را کمی ساده تر توضیح دهیم: نام حوزه های بسیار زیادی در اینترنت تعریف شده است که هیچ کدام از حوزه های سه حرفی هفتگانه را در انتهای آنها نمی توان مشاهده کرد. به طور معمول در انتهای این آدرس ها یک رشته دو حرفی مخفف نام کشوری است که آن آدرس و ماشین صاحب آن، در آن کشور واقع است.
هر حوزه قادر است به زیر حوزه های کوچکتری تقسیم شود که به آن دامنه سطح دوم نیز می گویند.
برای مثال نام های مربوط به حوزه ایران که با ir. مشخص می شود به ۷ زیرحوزه به شرح زیر تقسیم می شود:
- .ac.ir : فقط برای دانشگاه‌ها یا موسسه های آموزشی
- .co.ir : فقط برای شرکت های سهامی خاص، سهامی عام، مسوولیت محدود و تضامنی
- .gov.ir : فقط برای موسسه ها یا سازمان های دولتی
- .id.ir : فقط برای افراد دارای ملیت ایرانی
- .net.ir : فقط برای سرویس دهندگان رسمی اینترنت
- .org.ir : فقط برای موسسه ها و سازمان های خصوصی
- .sch.ir : فقط برای مدارس
برای مثال برای دامین http://eng.ut.ac.ir اطلاعات زیر را داریم:
- کشور: ایران
- هویت: دانشگاه
- نام دانشگاه: ut (سرواژه ای برای نام دانشگاه تهران)
- نام دانشکده: eng (سرواژه ای برای بخش فنی مهندسی)
حوزه‌ها (Zone) با دامنه‌ها (Domain) یکسان نبوده و یک حوزه قادر است شامل مقادیری در رابطه با چندین دامنه باشد.
به عنوان مثال دامنه www.google.com دارای زیردامنه ای به نام news است (news.google.com)، درصورتی که زیردامنه mail آن (mail.google.com) از دامنه اختصاصی www.gmail.com نیز قابل دسترسی است.
روشهای جستجو در سرویس دهنده های نام
همانگونه که اشاره شد اسامی نمادین در شبکه اینترنت که خود در قالب حوزه ها و زیر حوزه ها سازماندهی شده اند در یک فایل متمرکز ذخیره نمی شوند بلکه روی کل شبکه اینترنت توزیع شده اند، به همین دلیل برای ترجمه یک نام به آدرس IP امکان دارد چندین مرحله “پرس و جو” صورت بگیرد تا یک آدرس پیدا شود. طبیعی است که یک پرس و جو برای تبدیل یک نام حوزه همیشه موفقیت آمیز نباشد و ممکن است به پرس و جوهای بیشتری نیاز شود یا حتی ممکن است یک آدرس نمادین اشتباه باشد و هیچ معادل IP نداشته باشد.
۳ روش برای پرس و جوی نام در سرویس دهنده های نام وجود دارد:
- پرس و جوی تکراری (Iterative Query)
- پرس و جوی بازگشتی (Recursive Query)
- پرس و جوی معکوس (Reverse Query)
» حال به بررسی این سه روش خواهیم پرداخت:
۱) پرس و جوی تکراری: در پرس و جوی تکراری قسمت اعظم تلاش برای تبدیل یک نام بر عهده سرویس دهنده محلی است؛ این DNS حداقل به آدرس ماشین Root، به عنوان نقطه شروع نیاز دارد. زمانی که یک تقاضای ترجمه آدرس به سرویس دهنده محلی ارسال می شود در صورتی که قادر به ترجمه نام به معادل IP آن باشد، معادل آدرس IP نام مورد نظر را به تقاضا کننده برمی گرداند. (این حالت وقتی است که سرویس دهنده محلی پیش از این، آن نام را ترجمه و در یک فایل ذخیره کرده باشد.) در غیر این صورت سرویس دهنده محلی خودش یک تقاضا برای DNS سطح بالا ارسال می کند. این سرویس دهنده، آدرس ماشینی را که قادر است برای ترجمه نام مورد نظر مفید باشد، به سرویس دهنده محلی معرفی می کند؛ سرویس دهنده محلی مجدداً یک تقاضا به ماشین معرفی شده در مرحله قبل ارسال می کند. در این حالت هم سرویس دهنده نام قادر است در صورت یافتن آدرس IP با آن نام حوزه، آنرا ترجمه کند و یا آنکه آدرس سرویس دهنده سطح پایینتری را به او برگرداند .این روند ادامه می یابد تا DNS نهایی نام مورد نظر را به آدرس IP ترجمه نماید. برای درک بهتر از روند کار به شکل زیر دقت کنید. در این مثال فرض شده است که یک برنامه کاربردی با فراخوانی “تابع تحلیلگر نام”، تقاضای ترجمه نام www.microsoft.com را می نماید.
