بررسی تکنولوژی و قابلیت های پردازنده های Intel Core i9

در این مقاله از آرسس یک تراشه Core i9 را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

این تراشه یک پردازنده ۱۰ هسته ای از کمپانی اینتل (Intel) با نام کامل Core i9 7900X است. این تراشه یک پردازنده مرکزی عالی در نوع خودش می‌باشد. البته، تراشه Core i9 به عنوان قدرتمندترین CPU که کمپانی تا به حال به بازار وارد کرده است و به مشتریان خود فروخته است سر و صدای زیادی را به پا کرده و شهرت زیادی را برای خود و کمپانی خود کسب کرده است، و اخیراً به عنوان سریعترین پردازنده مدل Core که در دسترس کاربران است نیز شناخته شده است.
اما یک باد مخالف این پردازنده مسیر ترقی آن در حال وزیدن است: تراشه‌های Ryzen 5 و Ryzen 7 محصولات کمپانی AMD رقبای بسیار قدرتمندی برای این تراشه هستند، در حالی که پردازنده‌های Threadipper این کمپانی که ۱۲ و ۱۶ هسته دارند از جمله پیشرفته ترین پردازنده‌های بازار هستند.
در این مقاله از آرسس، ما در مورد برخی از مشکلات مربوط به این پردازنده‌ها از نظر عملکرد صحبت خواهیم کرد، و سپس به بنچ مارک‌ها می‌پردازیم تا بتوانیم آن‌ها را از نظر عددی هم با هم مقایسه کنیم.

پشت پرده
Core i9 اولین تراشه جدید کمپانی اینتل در مدل ‘Core i’ است که اینتل این مدل را ۱۰ سال پیش به بازار معرفی کرده است. این کمپانی به حدی از این راز مراقبت کرد که لو نرود تا جایی که این تراشه‌ها به اشتباه تحت عنوان ‘Core i7’ (حتی در مرورهای ما) شناخته شدند تا افرادی که این اطلاعات را فاش می‌کنند نتوانند کاری انجام دهند. در واقع، این مروری که شما در این جا می‌بینید هنوز این تراشه را به جای Core i9 به اسم Core i7 می‌شناسد.
خانواده Core i9 همانند بسیاری دیگر از محصولات بزرگ کمپانی اینتل یک پلتفرم جدید را ارائه می‌کند، و تنها یک CPU جدید نیست، به این معنا که یک چیپست جدید یعنی X299 و یک سوکت جدید یعنی LGA2066 را که با تمامی پردازنده‌های قبلی این کمپانی سازگاری دارند به بازار عرضه خواهد کرد.
این پلتفرم جدید همچنین کاری را انجام می‌دهد که هیچ کمپانی دیگری قبل از آن انجام نداده است و این کار این است که دو خانواده از CPU‌ها را با هم متحد می‌کند. قبل از امروز، اگر شما قصد خرید جدیدترین پردازنده از خانواده Kaby Lake این کمپانی را داشتید، مجبور بودید یک مادربورد را که دارای سوکت LGA1151 است خریداری کنید. و اگر قصد خرید مثلاً یک پردازنده شش هسته ای Skylake CPU مانند پردازنده Core i7-6800K را داشتید، پس مجبور بودید یک مادربورد متکی بر LGA2011 V3 را نیز خریداری کنید.
حال با در دست داشتن X299 و LGA2066 شما می‌توانید هر پردازنده ای را برای خود انتخاب کنید، زیرا این پلتفرم در بردارنده تمامی پردازنده‌های بازار از پردازنده‌های چهار هسته ای Core i5 Kaby Lake گرفته تا یک پردازنده ۱۸ هسته ای Core i9 Extreme Edition، که در واقع یک پردازنده از خانواده Skylake است می‌باشد. به منظور شفاف سازی بیشتر، پردازنده‌های Kaby Lake که آن‌ها را با نام Kaby Lake-X هم می‌شناسند، شامل پردازنده‌های Core i5-7640X و Core i7-7740X می‌باشند. الباقی پردازنده‌های Core i7 و Core i9 از خانواده Skylake هستند که مجموعاً پردازنده‌های Skylake-X نامیده می‌شوند.
این مجموعه با برخی سردرگمی‌ها و ترس‌ها رو به رو شده است. این احتمال وجود دارد که مادربوردهای X299 گران قیمت باشند. برخی افراد به درستی این سوال را در سر دارند که چه کسی یک مادربورد ۳۵۰ پوندی را می‌خرد تا یک پردازنده ۲۵۰ پوندی را بر روی آن نصب کند.
انگیزه‌های کمپانی اینتل برای پردازنده‌های Kaby Lake-X می‌تواند در واقع نقطه عطفی برای افزایش سرعت و قدرت در بازی‌های ورزشی باشد. تراشه‌های Kaby Lake-X برخلاف تراشه‌های Kaby Lake که دارای سوکت‌های LGA1151 هستند، فاقد قابلیت گرافیک یکپارچه می‌باشند. در واقع، به ما این گونه گفته شده است که این تراشه‌ها از نظر فیزیکی فاقد هرگونه IGP بر روی خود هستند. این امر به تراشه‌های Kaby Lake-X اجازه می‌دهد تا سرعت خود را حتی بیشتر از نسخه‌های LGA1151 افزایش دهند. در نمایش Computex که اخیراً در شهر Taipei پایتخت کشور تایوان برگزار شد، کمپانی اینتل گفت که یک مادربورد برای رسیدن بالاترین افزایش سرعت تراشه‌های Kaby Lake ثبت شده است و این مادربورد X299 نام دارد.
در یک دنیای بدون نقص و در حالت ایده آل همه ما دوست داریم که پردازنده‌های ۱۸ هسته ای داشته باشیم، اما واقعیت این است که افرادی وجود دارند که پردازنده‌های ارزان قیمت را بر روی مادربوردهای گران و باکیفیت نصب می‌کنند. پردازنده Kaby Lake-X انتخاب مناسبی برای شما می‌باشد.

 

جیره بندی PCIe
هنوز هم این واقعیت که پردازنده‌های Kaby Lake-X و Skylake-X بر روی یک سوکت مشابه کار می‌کنند باعث به وجود آمدن سردرگمی هایی شده است. جیره بندی PCIe همان Exhibit A است. برای مثال با داشتن یک پردازنده Core i9-7900X شما دارای پشتیبانی چهار-کانالی حافظه و خطوط PCIe Gen 3 به صورت مستقیم از CPU خواهید بود. اگر شما قصد داشته باشید یک پردازنده Core i7-7740K را در همین پیکربندی قرار دهید، این مادربورد افت می‌کند و به پشتیبانی دو-کانالی می‌رسد، و شاید بدتر هم شود، همچین مسیرهای PCIe به ۱۶ مسیر افت می‌کنند، زیرا این پردازنده Kaby Lake بیش از مقدار را پشتیبانی نمی‌کند. به این معنی که برخی از شیارهای توسعه بر روی مادربورد از نظر عملکردی افت خواهند کرد یا حتی به صورت کامل غیرفعال خواهند شد.
در حالی که محدودیت ۱۶ مسیر پردازنده Kaby Lake-X به دلیل نوع طراحی CPU است، کمپانی اینتل مسیرهای PCIe را عمداً بر روی تراشه‌های Skylake-X هم قرار داده است. برخلاف این که یک پردازنده ۱۰ هسته ای تعداد ۴۴ مسیر را در اختیار دارد، نسخه‌های ۶ هسته ای و ۸ هسته ای از پردازنده Skylake-X تنها تعداد ۲۸ مسیر را در اختیار خواهند داشت. تا جایی که ما درک کرده ایم، هیچ دلیل فنی برای این کار وجود ندارد، فقط بحث «بخش بندی کردن بازار» در میان است، که یک راه آسان برای گفتن جمله «پس ما می‌توانیم بیشتر از شما پول بگیریم» می‌باشد.

 

Intel VROC
چیزی که حتی از جیره بندی PCIe هم بحث برانگیزتر است قابلیت VROC اینتل یا همان Virtual RAID بر روی CPU است. این قابلیت یک قابلیت هوشمندانه بر روی پردازنده‌های Skylake-X است که به یک کاربر اجازه می‌دهد تا میزان ۲۰ درایو NVMe PCIe در RAID را در یک پارتیشین قابل بوت تک پیکربندی کند. مشکل کجاست؟ به نظر می‌رسد که اینتل قصد دارد برای این قابلیت پول بیشتری را از کاربران بگیرد. هنوز جزئیات این قابلیت فاش نشده است، اما فروشندگان به ما گفتند که معتقدند RAID 0 رایگان خواهد بود و RAID 1 به میزان ۹۹ پوند هزینه دارد، در حالی که RAID 5 و RAID 10 ممکن است در حدود ۲۹۹ پوند برای کاربر هزینه داشته باشند. شما یک سخت افزار را باید دریافت کنید که این قابلیت را قفل گشایی و فعال می‌کند.
بدتر از این می‌شود: قابلیت VROC تنها با Intel SSD و پردازنده‌های گران قیمت تر Skylake-X کار می‌کند. اگر شما یک پردازنده از خانواده Kaby Lake-X را خریداری کنید، اشتباه کرده اید. قابلیت VROC همچنین تنها برای PCIe RAID که به صورت مستقیم در مسیرهای PCIe درون CPU اجرا می‌شود، کار خواهد کرد.

مادربورد X299 هنوز هم از چندین حالت RAID 0, 1, 5, 10 در درون چیپست پشتیبانی می‌کند، اما chipset RAID هیچ تاثیری را بر روی عملکردی که شما از قابلیت VROC دریافت می‌کنید نخواهد گذاشت.

 

Core i9 چگونه خانواده Skylake را تغییر می‌دهد
زمانی که مباحث بحث برانگیز را برای خودتان حل کردید و دیگر شکی در مورد این پلتفرم برایتان باقی نماند، یک جایزه خواهید گرفت. تراشه Skylake-X به خودی خود چیزی است که باید آن را تحسین کرد زیرا طراحی و ساخت آن با تراشه‌های مصرفی قدیمی تر و حرفه ای اینتل متفاوت است.
پردازنده‌های قبلی ‘enthusiast’ و ‘extreme’ عمدتاً شبیه به هم بوده اند. یعنی، یک پردازنده چهار هسته ای Haswell Core i7-4770K تفاوت معناداری با پردازنده ۸ هسته ای Haswell-E Core i7-5960X نداشت به غیر از قابلیت پشتیبانی از RAM چهار-کانالی که در دومی موجود بود.
کمپانی اینتل با پردازنده‌های Skylake-X سنت شکنی کرده است، و برخی از تغییرات عمده را در پشت پرده در آن اعمال کرده است. مورد توجه ترین این تغییرات افزایش در MLC (حافظه کش سطح متوسط)، یا کش L2 می‌باشد: اینتل این حافظه را چهار برابر کرده و برای هر یک از هسته‌ها آن را به ۱MB رسانده است، که در محصول Broadwell-E در اکثر دیگر پردازنده‌های اینتل این مقدار برابر با ۲۵۶MB بوده است. L3 (حافظه کش سطح بالا) در واقع کوچک تر شده است، و به ازای هر هسته مقدار ۱٫۳۷۵MB را دارد و این با مقدار ۲٫۵MB در تراشه‌های سری Broadwell-E تفاوت اساسی دارید، اما اینتل این مقدار کاهش یافته را با قرار دادن MLC‌های بزرگتر و همچنین استفاده از یک طراحی کش غیر-شمول جبران کرده است. در مقایسه با طراحی شمول در پردازنده Broadwell-E، که ممکن بود داده هایی را در خود نگه دارد که نیازی به آن‌ها نیست، کش غیر-شمولی تلاش می‌کند تا چیزی را که باید در کش نگه داشته شود نگه دارد تا بتواند کارایی بیشتری را داشته باشد و حافظه مورد استفاده و در دسترس را بیشتر کند.
اینتل همچنین ساختمان باس حلقه‌ها را که در سال‌ها پیش برای محصولات خود (از جمله Kaby Lake و Skylake) استفاده کرده بود تغییر داده است و یک ساختمان جدید شبکه بندی را در آن قرار داده است. اگر شما به پردازنده چهار-هسته ای به عنوان چهار خانه نگاه می‌کنید که به وسیله یک خط باس به هم متصل شده اند و در هر یک از این خانه‌ها توقف هایی وجود دارد، تا جایی این فکر مشکلی ندارد که ۱۲ یا ۱۸ خانه را در این مجموعه نداشته باشید. شما می‌توانید دو خط باس را به هم متصل کنید، اما این کار به سادگی رانندگی کردن با ماشین از یک خانه به خانه دیگر نیست، بلکه این کار وظیفه ای است که ساختمان شبکه بندی جدید در این پردازنده‌ها بر عهده دارد.
استفاده کمپانی اینتل از طراحی شبکه ای به وضوح قدرت بیشتری را به او می‌دهد تا با پردازنده Threadripper رقابت کند، زیرا هر روزه هسته‌های بیشتر و بیشتری به پردازنده‌ها اضافه می‌شوند. پردازنده سری Ryzen از کمپانی AMD از قابلیتی استفاده می‌کنند که خودش آن را Infinity Fabric نامیده است، و لزوماً یک شبکه مش با سرعت فوق زیاد است.
آخرین قابلیتی که ارزش بررسی کردن دارد قابلیت بهبود یافته Turbo Boost Max 3.0 است. این قابلیتی است که اینتل توسط آن «بهترین» هسته CPU را در کارخانه شناسایی می‌کند و سرعت آن را کمی افزایش می‌دهد. در پردازنده‌های Broadwell-E، تنها یک هسته انتخاب شده است. در پردازنده‌های Skylake-X، دو هسته به عنوان «بهترین» شناسایی شده اند و اجازه اجرا کردن وظایف را با افزایش چند صد مگاهرتزی داشته اند.

عملکرد
اینتل پردازنده Core i9-7900K را برای ما ارسال کرد که مادربورد ما از نوع Asus Prime X299-Delux بود. ما بهترین نسخه از سیستم عامل ویندوز ۱۰ یعنی همان نسخه Anniversary Update را بر روی این سیستم نصب کردیم. بله ما می‌دانیم که دنیای امروز فناوری به سمت نسخه Creators Update از این سیستم عامل حرکت کرده است، اما به منظور مقایسه کردن آن با پردازنده‌های گذشته ما از همین نسخه قدیمی تر این سیستم عامل استفاده کردیم.
تمامی سیستم‌ها (به غیر از جایی که عنوان خواهد شد) از کارت گرافیک GeForce GTX 1080 Founders Eddition، رم ۳۲GB DDR4/2133، و حافظه ذخیره سازی HyperX 240GB Savage SATA SSD استفاده می‌کردند. برای تست ما با استفاده از نرم افزار Adobe Premiere CC 2017، پروژه منبع و درایو هدف به عنوان یک Plextor M8pe PCIe SSD در تمامی سیستم‌ها تنظیم شد به غیر از پردازنده Core i5 و پردازنده Ryzen 5. این استثنا به دلیل مشکلی است که در مادربورد مربوط به پردازنده Ryzen 5 به وجود آمد، که توانایی شناسایی درایو Plextor را نداشت. یک حافظه Samsung 960 Pro NVMe SSD به جای آن قرار گرفت.
در این جا نیز از تست‌های قبلی خود تبعیت می‌کنیم، تست هایی که از درایورهای مشابه Nvidia، از سیستم عامل‌های مشابه، و سخت افزار مشابه استفاده کرده بودند و این تست‌ها برای مرور پردازنده Core i9-7900K انجام شده بودند. با این حال، ما تصمیم گرفتیم این تست را آپدیت کنیم و آن را برای پردازنده‌های ۱۰ هسته ای Broadwell-E Core i7-6950X تعدیل کنیم. این تست در اصل برای انجام بر روی یک نسخه ابتدایی از مادربورد Asrock X99 طراحی شده بود که پشتیبانی کاملی را از قابلیت جدید اینتل به نام Turbo Boost Max 3.0 در خود نداشت. این بار ما از همان مادربورد Asus X99-Deluxe II استفاده کردیم که برای تست کردن تراشه‌های Broadwell-E از آن استفاده کرده بودیم.

بنچ‌مارک Cinebench R15
اولین تست ما Cinebench R15 متعلق به کمپانی Maxon است. این یک بنچ مارک رایگان براساس همان موتور رندری است که در محصول Cinema4D متعلق به Maxon استفاده می‌شد. این تست به خوبی با فرکانس و تعداد هسته‌ها سازگاری دارد و یک تست پردازنده تمام عیار و خالص می‌باشد. نتایج حاصل از این تست برای پردازنده ۱۰ هسته ای در مقایسه با پردازنده‌های ۸ هسته ای بهتر بودند. اگرچه ما تعداد ریسمان‌ها را تنها به میزان ۲۲ درصد افزایش می‌دهیم، ولی افزایش ۳۰ درصدی در عملکرد را در این حالت مشاهده می‌کنیم.
تفاوت میان پردازنده ۱۰ هسته ای Broadwell-E Core i7-6850X با پردازنده ۱۰ هسته ای Skylake-X Core i9-7900X کمتر از آن چیزی است که انتظار می‌رفت. طبق گفته اینتل، شاید شما به میزان ۱۰ درصد تفاوت را میان وظایف چندریسمانی و میزان ۱۵ درصد اختلاف را در وظایف تک ریسمانی در مقایسه با پردازنده ۱۰ هسته ای Broadwell-E مشاهده کنید. در بنچ مارک Cinebench، ما تنها ۳٫۵ درصد از این اختلاف را مشاهده کردیم.
چه چیزی تغییر کرده است؟ مادربورد تغییر کرده است. چیزی که ما به احتمال زیاد می‌بینیم نتیجه یک سال یا بیشتر زحمتی است که کمپانی ایسوس برای پلتفرم X99 کشیده است. این پلتفرم تنها CPU را کمی بیشتر تحت فشار قرار می‌دهد و آن را مجبور می‌کند تا نسبت به اولین مادربورد سریعتر عمل کند. نقد و بررسی ابتدایی ما از این پردازنده در این تست یک نمره ۱۷۹۲ را به آن دارد، که مقدار زیادی با عددی که اکنون مشاهده می‌کنیم یعنی نمره ۲۱۰۷ تفاوت دارد. مرورهای اولیه دیگر هم این تراشه را در تراز پایین ۱۸۰۰ ام قرار می‌دهند. اگر این نمره درست بوده باشد، تراشه Skylake-X تقریباً ۲۰ درصد سریعتر از تراشه‌های Broadwell-E است.
ما همچنین بنچ مارک Cinebench R15 را تنها برای یک ریسمان انجام دادیم. به این دلیل که برنامه‌ها و بازی‌های وسیعی در دنیا وجود دارند که تنها متکی به یک ریسمان هستند، پس عملکرد در این جا دقیقاً به همان اندازه که در حالت چند ریسمانی مهم است، از اهمیت خود برخوردار است. حال پردازنده ۱۰ هسته ای Broadwell-E چند گامی عقب تر مانده است، زیرا سرعت عملکرد آن نمی‌تواند به سرعت تراشه‌های ۱۰ هسته ای Skylake-X برسد. شما همچنین می‌توانید ببینید که پردازنده هایی که دارای سرعت اجرای بالاتری هستند تعداد هسته‌های بیش از تراشه‌های ۶ هسته ای ۸ هسته ای دارند. تنها استثنا در این جا همان پردازنده ۱۰ هسته ای Core i9-7900X است.
تراشه‌های بزرگ ۸ هسته ای و ۱۰ هسته ای در تست‌های مربوط به سرعت بالای اجرا و حالت چهار هسته ای مشکل داشتند. اینتل شروع برطرف کردن این مشکل‌ها در تراشه Broadwell-E کرد، اما اگر نتیجه این Cinebench درست بوده باشد، تراشه Skylake-X این توانایی را دارد که با Kaby Lake به خوبی رقابت کند و او را شکست دهد.

تست WinRAR
حال به تست‌های فشرده سازی می‌رسیم، ما از بنچ مارک توکار نرم افزار WinRAR برای اندازه گیری عملکرد فشرده سازی در پردازنده‌های مختلف استفاده کردیم. ما دیگر عملکرد مربوط به تراشه‌های Ryzen 5 1600X و Core i5-7600K را تست نمی‌کنیم. دلیل این امر این است که هر دوی این تراشه‌ها با رم‌های DDR4/2933 کار می‌کنند. پهنای باند حافظه در تست‌های رندر سه بعدی از اهمیت زیادی برخوردار نیست، اما قطعاً می‌تواند مقیاس‌ها را در تست‌های فشرده سازی تحت تاثیر خود قرار دهد. به جای این که نتایج را سریعاً گزارش کنیم، ابتدا آن‌ها بررسی کرده ایم. یک چیز که شما متوجه آن خواهید شد این است که پردازنده ۱۰ هسته ای Core i9 مورد بررسی مکان دوم را بعد از پردازنده ۱۰ هسته ای Core i7 می‌گیرد.
ما همچنین این تست را با آخرین نسخه بتا از نرم افزار WinRAR انجام داده ایم و هیچ تغییری را مشاهده نکرده ایم. ما پیش بینی کرده ایم که دلیل امر ممکن است طراحی کش در تراشه جدید باشد، اما بعد از صحبت کردن با کمپانی اینتل، این کمپانی پیشنهاد کرده است که ممکن است دلیل آن طراحی جدید شبکه ای باشد.

 

تست با استفاده از نرم افزار Handbrake
تست کدگشایی ما از برنامه رایگان Handbrake استفاده می‌کند تا یک فایل ۳۰GB 1080p MKV را با استفاده از نرم افزار Handbrake 0.9.9 Android Tablet تبدیل کنید. این تست در حالت چندریسمانی انجام شده و مقیاس‌های آن به خوبی با سرعت عملکرد سازگاری دارند. در این تست نیز برنده تراشه Core i9-7900X بود که تقریباً ۱۰ درصد سریعتر از پردازنده ۱۰ هسته ای Core i7-6950X بوده است. ما همچنین می‌بینیم که مقیاس بندی خوبی در این تراشه وجود دارد: این تراشه ۱۰ هسته ای تقریباً ۱۰ درصد از تراشه ۸ هسته ای Core i7-6900K و ۶۰ درصد سریعتر از تراشه ۶ هسته ای Core i7-6800K بود.

 

تست ۳DMark Fire Strike
برای تست کردن عملکرد بازی، ما ابتدا بنچ مارک ۳DMark Fire Strike متعلق به Futuremark را اجرا کردیم. ما فقط قسمت فیزیکی تست را گزارش کردیم، زیرا این قسمت تنها قسمتی است که برای CPU مهم است. این تست از یک موتور فیزیکی دنیای واقعی استفاده می‌کند که به خوبی با تعداد هسته‌ها سازگاری دارد. به طرز عجیبی، تراشه Core i7-6950X تراشه Core i9-7900X را شکست داد، شاید به این دلیل است که تفاوتی میان تراشه‌ها یا ساختمان شبکه بندی دارد. ولی توجه کنید که این یک تست نظری از کاری است که بازی می‌تواند انجام دهد در صورتی که تمامی آن هسته‌ها را تحت فشار قرار دهد. در واقعیت، بازی‌ها به این میزان به فیزیک پردازنده فشار وارد نمی‌کنند.

 

بازی Tomb Raider
حال به یک بازی واقعی می‌پردازیم، ما از نسخه قدیمی تر کمپانی Ubisoft یعنی بازی Tomb Raider برای سنجش و اندازه گیری عملکرد پردازنده مرکزی استفاده کردیم و برای این کار این بازی را در رزولوشن ۱۹۲۰*۱۰۸۰ و تنظیمات پیش فرض اجرا کردیم. در تنظیمات بازی low و رزولوشن نسبتاً پایین برای گرافیک GeForce GTX 1080، تنها تفاوتی که ما مشاهده کردیم مربوط به سرعت عملکرد بود. هر یک از کش‌های CPU می‌توانستند عملکردی مشابه هم را داشته باشند.
عملکرد تراشه Ryzen 7 1800X بدتر از بقیه بود، شاید دلیل اصلی این امر این است که این تراشه برای ساختمان میکرو بهینه سازی نشده است. علاوه بر این ها، بازی Rise of the Tomb Raider اخیراً یک آپدیت را دریافت کرده است که کمک بسیار زیادی را به تراشه Ryzen کرده است. و در اکثر بخش ها، در تنظیمات بالاتر بازی این مشکل به وجود نیامد زیرا پردازنده گرافیکی نقش کلیدی و اساسی را در عملکرد دارد.
شما همچنین می‌توانید مشاهده کنید که نتایج ما در رابطه با عملکرد Ryzen بسیار گیج کننده است: پردازنده‌های گرافیکی به اندازه ای که مردم انتظار دارند در بازی‌های مرسوم و قدیمی نقش زیادی را بازی نمی‌کنند.

نتیجه نهایی
اگر شما نگاه دقیقی به آخرین نمودار در این مقاله داشته باشید، که در بردارنده تمامی طرح‌های اینتل از زمان ورود محصول Sandy Bridge است، فقط می‌توانید نتیجه بگیرید که تراشه جدید Core i9-7900X سریعترین پردازنده مرکزی برای مشتریان است که تا به حال توسط اینتل تولید شده است. در این جا هیچ گونه بحثی باقی نمی‌ماند. این واقعیت که این تراشه با قیمت ۹۱۰ پوند به مشتریان پیشنهاد شده است در مقایسه با قیمت ۱۶۰۰ پوندی پردازنده ۱۰ هسته ای قبلی، دلیل دیگری است که باعث خوشحال شدن جامعه کامپیوتر خواهد شد.
مشکل اینجاست که این دنیا تبدیل به یک دنیای متفاوت شده است. پرداخت کردن ۹۱۰ پوند برای خرید یک پردازنده ۱۰ هسته ای، به این معنا است که مشتری تقریباً ۱۰۰ درصد قیمت تراشه ۸ هسته ای Ryzen 7 را پرداخت کرده است و تنها ۳۰ درصد از عملکرد بیشتر را خواهد داشت.
حتی بدتر از این، ما هنوز نمی‌دانیم که کمپانی AMD چه قیمتی را برای تراشه‌های ۱۲ هسته ای و ۱۶ هسته ای خود از خانواده Threadripper تعیین کرده است.
اگر کمپانی AMD یک پردازنده ۱۲ هسته ای را با قیمت ۸۵۰ پوند معرفی کند، با یک پیش بینی می‌توان فهمید که یک تراشه ۱۰ هسته ای Core i9 با قیمت ۹۱۰ پوند قطعاً ارزش خرید خود را از دست خواهد داد و مسابقه را خواهد باخت.
تا به حال، تراشه Core i9-7900X به عنوان سریعترین پردازنده برای مشتریان در دنیا شناخته شده است. اما باید رقابت خود را با محصولات Threadripper به خوبی حفظ کند.