معرفی IPv6
IPv4 یا IP از پایههای پروتکل ارتباطی TCP/IP است که برای انتقال بسته‌های داده، صوت و تصویر از طریق اینترنت استفاده می‌شود. آی‌پی ورژن ۶ پروتکل نسل آینده شبکه‌های رایانه‌ای (NGN) است که برای جایگزین شدن پروتکل فعلی استاندارد شده است. این پروتکل بستر اصلی اینترنت نسل آینده خواهد بود که نسبت به IPv4 پیشرفت‌های به سزایی در زمینه امنیت، تحرک، همگرایی و مقیاس پذیری دارد. چهارچوب اولیه IPv6 توسط IETF (Internet Engineering Task Force) در دهه ۱۹۹۰ استاندارد شد، اگر چه هنوز توسعههای مستمری در زمینه جنبه‌های پیشرفته مشخصی از این پروتکل در حال انجام است.
فواید IPv6
ویژگی‌های جدید IPv6 فواید زیادی را برای کسب و کارهای مختلف ایجاد میکند:
کاهش هزینه‌های مدیریت شبکه: ویژگی‌های auto-configuration و آدرس دهی سلسله مراتبی آی‌پی ورژن ۶ مدیریت شبکه را ساده میکند.
بهینه سازی برای شبکه های نسل آینده (NGN): رها شدن از NAT مدل Peer-To-Peer را مجدداً فعال میکند و به پیاده سازی نرم افزارها، ارتباطات و راه حل های متحرک جدید مثل وویپ (VOIP) کمک میکند.
محافظت از دارایی‌های شرکت: IPSEC مجتمع، IPv6 را ذاتاً امن میسازد و امکان داشتن یک استراتژی متحد برای کل شبکه را ایجاد میکند.
محافظت از سرمایه گذاری: امکان گذر و انتقال آسان و برنامه ریزی شده از IPV4 به IPV6 ضمن اینکه امکان حضور هر دو پروتکل در فاز انتقال وجود دارد.
پروتکل IPv6
پروتکل IPv6 اولیه دارای ساختار هدر متفاوتی نسبت به IPv4 است. شکل های زیر هدر هر دو پروتکل را نشان می‌دهد.
هدر IPv6 نسبت به IPv4 ساده تر شده است. فیلد جدید Flow Label برای به کارگیری Enhanced QoS در آینده اضافه شده و با حذف Options پردازش بسته ها در نودهای میانی ساده تر شده است.
فواید خاص هدر جدید به شرح ذیل است:
افزایش تعداد آدرس‌ها: IPv6 دارای ۱۲۸ بیت آدرس است (در حالی که IPv4 32 بیت آدرس دارد) و در نتیجه تعداد آدرس های IP موجود افزایش چشمگیری پیدا میکند و این امر مشکل سناریوهایی که به دلیل کمبود آدرس IP نیاز به پیاده سازی NAT است، را برطرف میسازد. عدم نیاز به پیاده سازی NAT تنظیمات شبکه را آسان میکند و پیچیدگی سخت افزار و نرم افزار را کاهش می دهد. همچنین در اختیار داشتن تعداد آدرس IP گسترده به چشم انداز آینده خانه های شبکه شده که در آنها کلیه وسایل دارای آدرس IP مخصوص هستند و در نتیجه امکان کنترل آنها از طریق اینترنت فراهم است، کمک می کند. افزایش پیاده سازی سیستم های موبایل و بیسیم نیز به دلیل کمبود آدرس های IP محدود نخواهد شد.
اتصال End-to-End:
IPv4 در موقعیت های معینی به دلیل کمبود تعداد آدرس نیاز به NAT دارد و متاسفانه NAT در کاربردهای Peer-to-Peer مثل VOIP به خوبی کار نمی‌کند. IPv6 نیاز به NAT را حذف کرده و اتصال End-to-End را به حالت اول بازمی‌گرداند و در نتیجه کاربردهای Peer-to-Pee با IPv6 به خوبی عمل میکند. همچنین برخی از پروتکل های لایه بالاتر مثل FTP برای کار کردن با NAT نیاز به نرم افزارهای خاصی دارند و در نتیجه این قبیل پروتکل ها آسان تر می توانند از طریق IPv6 فعال شوند.
Routing مؤثر:
همانطور که گفته شد هدر IPv6 نسبت به IPv4 ساده تر و مؤثر تر شده است. این امر موجب کاهش سربار پردازشی روترها و درنتیجه کاهش پیچیدگی سخت افزار و سریع تر شدن پردازش بسته ها می‌شود و نیز آدرس دهی سلسله مراتبی در آی‌پی ورژن ۶ موجب اختصاص فضای آدرس مناسب و درنتیجه کوچک تر شدن جداول Routing و مؤثرتر شدن مسیریابی در کل شبکه می‌شود.